Περιλαμβάνουν πλήθος δυσμορφιών, από τις απλές υποπλασίες μέχρι τις σοβαρές ανωμαλίες, οι οποίες αποτελούν διαμαρτίες της διάπλασης.
Οι ανωμαλίες αυτές δημιουργούν ασυμμετρία των μαστών. Ο στόχος, λοιπόν, της Πλαστικής Χειρουργικής είναι η αποκατάσταση των μαστών και η επίτευξη συμμετρίας.
Διακρίνονται σε
Α) ανωμαλίες ατροφικού τύπου:
- αμαστία
- απλασία
- υποπλασία (ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη)
Β) ανωμαλίες υπερτροφικού τύπου
- πολυμαστία
- ασύμμετρη υπερτροφία
Θα αναφερθούμε στις πιο χαρακτηριστικές ανωμαλίες των μαστών.
Απλασία
Χαρακτηρίζεται από ετερόπλευρη, πλήρη απουσία μόνο του μαζικού αδένα. Υπάρχουν μορφολογικές αλλοιώσεις του ημιθωρακίου που οφείλονται στην έλλειψη των θωρακικών μυών. Η δυσμορφία αυτή, καλείται, σύνδρομο POLAND. Η αποκατάσταση επιτυγχάνεται χειρουργικά, με τη χρησιμοποίηση ενός μυός (πλατύς ραχιαίος μυς) που θα καλύψει το έλλειμμα και ενός κατάλληλου μεγέθους ενθέματος σιλικόνης.
Υποπλασία
Μπορεί να είναι ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη. Χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη όλων των ανατομικών στοιχείων του μαστού, τα οποία όμως υπολείπονται σε ανάπτυξη.
Στην ετερόπλευρη υποπλασία, υπάρχει ένας φυσιολογικά αναπτυγμένος μαστός και ένας υποπλαστικός. Ο "φυσιολογικός" μαστός θα χρησιμοποιηθεί σαν "οδήγος-μοντέλο" για τη διαμόρφωση του υποπλαστικού. Είναι, βέβαια, δυνατόν ο φυσιολογικός μαστός να παρουσιάζει, κάποιου βαθμού, πτώση ή υπερτροφία. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, θα πρέπει να προηγηθεί η διαμόρφωση του και στη συνέχεια να ακολουθήσει η διόρθωση του υποπλαστικού, για την επίτευξη συμμετρίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα υποπλασίας, αποτελούν, οι ''σωληνωτοί μαστοί''
Η πρώτη περιγραφή τους έγινε το 1976( Rees-Aston). Ανάλογα με το βαθμό υποπλασίας, διακρίνονται 3 μορφές.
Η ύπαρξη ενός ρικνωτικού ινώδους δακτυλίου στη βάση του μαστού, εμποδίζει, τόσο την οριζόντια, όσο και την κάθετη έκπτυξη του και οδηγεί σε σωληνωτή διαμόρφωση αυτού.
Το ΣΘΑ (σύμπλεγμα θηλή- θηλαία άλω) μπορεί να είναι μεγαλύτερο σε σχέση με το μέγεθος του μαστού, με την υπομαστική γραμμή να βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο.
Πολλές χειρουργικές μέθοδοι, έχουν περιγραφεί για τη διόρθωση αυτής της δυσμορφίας. Η πλέον δόκιμη απ' αυτές, αφορά στην περιθηλαία προσπέλαση του μαστού, διαίρεση του ρικνωτικού ινώδους δακτυλίου, ανακατανομή του παρεγχύματος και κατά κανόνα τοποθέτηση πρόθεσης σιλικόνης.
Τα αποτελέσματα της μεθόδου είναι πολύ ικανοποιητικά.
Η αμφοτερόπλευρη υποπλασία με ασυμμετρία, μπορεί να αφορά τόσο τη διάμετρο όσο και την προβολή των μαστών. Η τοποθέτηση διαφορετικού μεγέθους προθέσεων σιλικόνης, λύνει το πρόβλημα.
Η Πολυμαστία είναι σπανιότατη συγγενής ανωμαλία, η οποία χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη υπεράριθμου μαστού, με συχνότερη εντόπιση την μασχάλη. Ο μαστός αυτός αφαιρείται χειρουργικά.
Η υπερτροφία των μαστών, καθώς και ο συνδυασμός υπερτροφίας-υποπλασίας αντιμετωπίζονται χειρουργικά με κοινό στόχο την απόκτηση συμμετρίας.
Περισσότερα γι' αυτό το θέμα αναφαίρονται στη μειωτική των μαστών.
